Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Είναι μυστήριο γιατί ο Αλέξης δεν συνεννοήθηκε πριν τη διαπραγμάτευση με τα κόμματα για να μην έχει γκρίνιες και προχώρησε σε διαπραγμάτευση με στόχους που καθόρισε μόνος του(;) Φίλος της στήλης λέει ότι το έκαμε από ευγένεια. «Γιατί να κουράσω», σκέφτηκε, «τα πατριωτάκια την ώρα που συνεννοούμαι μια χαρά με Αμερικανούς και Ευρωπαίους;» Στο κάτω-κάτω τι έχω να κερδίσω από τους δικούς μου τους καρμίρηδες;
Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο κυρίαρχος ελληνικός λαός και οι κύριοι της αντιπολίτευσης το έμαθαν τελευταίοι όπως οι απατημένοι σύζυγοι. Τώρα τι γίνεται; Αυτοί που έγραψαν τη συμφωνία φρόντισαν να βάλουν όρους ώστε όποιος υπαναχωρήσει να τον έχουν στο χέρι. Συνεπώς η συμφωνία εκτός απροόπτου θεωρείται τελειωμένη υπόθεση.
Όπως ήταν προβλεπόμενο η πρόταση μομφής δεν πέτυχε τον στόχο της αφού οι Αν.ελ είχαν διαμηνύσει ότι και τη συμφωνία θα καταψηφίσουν και την κυβέρνηση θα στηρίξουν. Άρχισαν λοιπόν από το δεύτερο που ήταν πιο εύκολο. Άλλωστε το πρώτο ελπίζουν να μη χρειαστεί να το κάνουν γιατί πιστεύουν ότι τον ρόλο τους θα τον παίξουν τα Σκόπια. Εύγε ωραία μέθοδος διακυβέρνησης!
Πάντως εδώ η υπόθεση σηκώνει ψυχανάλυση. Το να παραδέχεσαι ότι μια συμφωνία είναι καταστροφική και να στηρίζεις τον καταστροφέα είναι παράνοια. Παρεκτός κι αν περιμένεις να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο.
Αν μπει κάποιος σε πυριτιδαποθήκη, με σπίρτο του το παίρνεις. Δεν του δίνεις αναπτήρα. Αλλά φαίνεται ότι σ’ εκείνο το κόμμα έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Έφυγαν, λένε, από τη Νέα Δημοκρατία για να μην ψηφίσουν το μνημόνιο και με τον νέο συνεταίρο ψήφισαν άλλα δύο. Κι επιμένουν ότι χάρη σ’ αυτούς η χώρα μας φεύγει από τα μνημόνια. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της απελπισμένη.
Ξέχασαν βέβαια ότι αυτό θα γίνει μετά τρία χρόνια και με απώλεια κάτι δις από τις μαγκιές του Γιάνη με ένα «ν». Αυτή είναι η υπηρεσία που προσέφεραν οι Αν.ελ στη χώρα. Κρίμα και πάλι κρίμα.
Γιατί δεν σας κρύβουμε ότι είχαμε κάποια εκτίμηση στον καπετάν Πάνο όταν δημιουργούσε το κόμμα μέσα από το διαδίκτυο. Σύγχρονα πράγματα, σκεφτήκαμε. Αλλά κι ακόμα όταν προς μεγάλη μας έκπληξη συνεργάσθηκε με τον Σύ.ρι.ζα είχαμε μια ελπίδα ότι θα τον συγκρατούσε. Ένα κόμμα αστικό δεν μπορούσε παρά να βάζει φρένο στους νεολενινιστές. «Κούνια που μας κούναγε» … Δυστυχώς, αρκέσθηκε να γίνει ΥΠ.Ε.ΘΑ, να διορίσει το μισό κόμμα σε δημόσιους οργανισμούς κι άφησε τον Αλέξη στην ησυχία του. Όταν διαφωνούσε με τον Σύριζα έκανε τον ήρωα με ψήφους από άλλα κόμματα για να μη χαλάσει η σούπα. Τώρα ελπίζει να το ξανακάνει με ψήφους των Σκοπιανών! Αν δεν είναι αυτό μαγκιά τι άλλο είναι; Και πολύ καλά κάνει ο άνθρωπος αφού βρίσκει θύματα. Αλλά ως πότε;
Κώστας Δαλακιουρίδης