Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ήταν μια φορά ένας λύκος κι έπινε νερό στο ποτάμι. Καμιά τριανταριά μέτρα παρακάτω έπινε κι ένα κατσίκι.
-Επ, του λέει ο λύκος, «γιατί θολώνεις το νερό που πίνω;»
– Μα κύριε λύκε πώς είναι δυνατόν, αφού το νερό δεν ανεβαίνει την ανηφόρα;
– Και πού το ξέρεις ρε έξυπνε;
– Να δες κύριε λύκε. Πατάει με το πόδι του λίγο λάσπη που την πήρε το ρέμα. «Ορίστε η απόδειξη».
– Εδώ δεν είναι δικαστήριο. Αποφάσισα να σε φάω και θα σε φάω!
Γνωστή η ιστορία αλλά αυτά τραβάμε με τον νταή της γειτονιάς που προς το παρόν περιορίζεται σε λεκτικό μπούλινγκ. Ας μη έβλεπε τα κέρατα του κατσικιού και τα λέγαμε. Όμως ο λύκος αν και φαίνεται χαζός στα παραμύθια, έχει ένα προσόν: περιμένει. Δεν μπορεί σου λέει, θα τσακωθεί με άλλο κατσίκι και θα τα φάω και τα δύο.
Το πρόβλημα είναι ότι εμείς έχουμε το δίκαιο που ισχύει διεθνώς αλλά ο Ερντογάν έχει το δικό του ιδιωτικής χρήσης. Ποιο δίκαιο θα ακολουθήσουμε;
Δεν καταλαβαίνουμε ακόμα γιατί τον αφήνουμε να αλωνίζει και να μας πάει λέγε-λέγε σε διμερείς συνομιλίες. Το ζήτημα αφορά το διεθνές δίκαιο και έπρεπε να τον στριμώξουμε σε όλους τους οργανισμούς. Ακόμα και στο Νάτο: Γιατί δεν θέλει η Τουρκία να πάμε στο δικαστήριο της Χάγης; Τι φοβάται; Που λύνει ο πολιτισμένος κόσμος τις διαφορές;
Φυσικά δεν περιμένουμε στη Χάγη να μας δώσουν όλο το δίκαιο. Συνήθως γίνονται συμβιβασμοί κι αυτοί θα είναι σε βάρος μας. Γι’ αυτό μερικές φωνές τόσο από αυτή την κυβέρνηση (δειλά είναι η αλήθεια) όσο κι από την προηγούμενη πιο θαρρετά, υπάρχουν φωνές ότι δεν είμαστε μοναχοφαγάδες. Βέβαια αν δει κανείς τον νόμιμο χάρτη με τις ΑΟΖ, θα διαπιστώσει ότι η Τουρκία μοιάζει με θηρίο στο κλουβί. Η πρόσβασή της τόσο στο Αιγαίο όσο και τη Μεσόγειο είναι περιορισμένη.
Περίμενε τις συγκυρίες για να προχωρήσει έξω από το κλουβί κι ετοιμαζόταν δεκαετίες κάνοντας εξοπλισμούς. Εμείς τα βλέπαμε αλλά είχαμε άλλες προτεραιότητες και δεν σκεφτήκαμε το γιατί εξοπλίζεται σαν αστακός.
– Φαίνεται κάνει συλλογή από όπλα.
– Μάλλον τα προορίζει για τη Συρία.
– Όχι για τους Κούρδους!
– Βρε για το Ισραήλ!
Μόνο για μας δεν τα ετοίμαζε. Ευτυχώς βλέπουμε λίγο το κλίμα να αλλάζει γιατί πάνω στην αλαζονεία του ο Σουλτάνος δεν σκέφθηκε: «Γιατί να με αφήσουν να γίνω υπερδύναμη;» Είναι σίγουρο ότι θα φάει το κεφάλι του Το θέμα είναι να το φάει γρήγορα.
Κώστας Δαλακιουρίδης