Σφήνες του Αφεντούλη
Συνηθισμένοι να κρατάτε τα οικογενειακά σας μακριά από κάμερες ή άλλους αδιάκριτους οφθαλμούς, αναγνώστες μου, επόμενο είναι να απορήσατε με το ερώτημα του προοιμίου, παραδεχόμαστε.
Ωστόσο, κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πώς να αποσιωπήσει το γεγονός ότι η περί τα μέσα Ιουλίου και σε αντικατάσταση του Σον Σπάισερ τοποθέτηση του Άντονι Σκαραμούτσι ως υπεύθυνου επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, είχε μόλις δέκα ημερών διάρκεια.
Βλέπετε, η μετά «γαλλικών» κριτική του νεοφερμένου για τα πεπραγμένα του πρώην προσωπάρχη, Ράινς Πρίμπους, έλαχε να εξοργίσει τον αντικαταστάτη αυτού, απόστρατο στρατηγό, Τζον Κέλι, οπότε ιδού πένα μας να καταγράφει λατινιστί:
O tempora! Ο mores!…
Ναι, για(!), «ω καιροί, ώ ήθη!» αναφωνήσαμε τότε, δανειζόμενοι απόφθεγμα του Κικέρωνα και το χειρότερο;
Τα διεθνή ΜΜΕ, των ελληνικών μη εξαιρουμένων, βεβαίως – βεβαίως, εφευρίσκοντας τρόπους επαναφοράς στην επικαιρότητα των ανωτέρω αντικαταστάσεων, καθοριστικός ο ρόλος της υπερδύναμης στις εξελίξεις ανά την υφήλιο γαρ, δεν αφήνουν περιθώρια να αποφύγουν τον σχολιασμό των πρωτοφανούς χυδαιότητας για επιτελείο «πλανητάρχη» συνομιλιών οι «σφήνες».
Που παρασυρμένες από τους προς ανταμοιβή των κόπων όσο το δυνατόν περισσότερων υποστηρικτών των εκάστοτε κυβερνώντων ενταύθα ανασχηματισμούς, θεώρησαν επουσιώδεις τις αλλαγές προσώπων σε πρώτη ανάγνωση, εκτίμηση που η συνέχεια απέδειξε λανθασμένη, όμως, το είπαμε!
Αποτέλεσμα; Σήμερα, έστω και με καθυστέρηση πολλών ημερών, αποφασίσαμε να διαθέσουμε τον προσήκοντα χώρο στα εντός Λευκού Οίκου κουτσομπολιά, απότοκη των οποίων, κατά την ταπεινή άποψή μας, είναι, φέρ’ ειπείν, και η αδυναμία του «νέας κοπής» «πλανητάρχη» να τηρήσει προεκλογική υπόσχεση, αντικαθιστώντας το σύστημα περίθαλψης των πιο αδύναμων Αμερικανών του προκατόχου του, γνωστό ως «Obamacare», με άλλο σχεδιασμένο σε πιο (νεο)φιλελεύθερη βάση, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), μάρτυς μας κι ο εθελοντής απεσταλμένος της στήλης, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», που κατέγραψε ανέξοδα τα γεγονότα, παίρνοντας σύντομο υπνάκο «as usual», και συνεπικουρούμενος από τον Γιώργο Κοινούση μεταδίδει σχετικό ραπόρτο, άδων:
Αμερική, Αμερική…
Πώς να τρουπώσω αθόρυβα εντός επιτελείου,
ν’ ακούσω τα κουτσομπολιά εκ του οβάλ γραφείου,
όπου υβριστικά μιλούν, κρυφά απ’ τον μεγάλο
αν με τσακώσουν οι φρουροί κελί θα ‘χω ρεγάλο.
Έτσι, αλλάζω θέαση, στα πέριξ εστιάζω
και από τα συμβαίνοντα τα κάτωθι εικάζω:
Αμερική, Αμερική, καλά το είπαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα τραγική.
Χώρα πολύ μυστήρια, εδώ τα πάντα γίνονται,
πένητες βλέπουν τούς που τρων και δεν διαμαρτύρονται,
διότι όλοι ελπίζουνε μια μέρα ν’ ανεβούνε
τους τωρινούς τούς ζάμπλουτους πενόμενους να δούνε.
Είναι αυτό που λέγουμε και όραμα των ΗΠΑ,
ήτοι καθένα των πτηνών καμώνεται τον γύπα,
η ευκαιρία αν δοθεί τη μοίρα του να αλλάξει
τον μπεζαχτά των ζάμπλουτων να τον κατασπαράξει.
Επόμενο είναι, λοιπόν, με τόσα αρπακτικά
σε κίνδυνο να τίθενται κονδύλια κρατικά,
αφού γεράκι αν τη δει ο τσαλαπετεινός
σε κάποιο «fund» θα προσληφθεί να μασουλά το βιος:
Των αδυνάμων των χωρών που στήριξη ζητάνε
και σε μνημόνια ετών οι ισχυροί τους πάνε,
τηρώντας απαρέγκλιτα αρχές της «Νέας Τάξης»,
ολίγιστο επίδομα να γίνουν οι συντάξεις,
πενόμενοι αναγνώστες μου, που εκπαιδευμένοι να αποκωδικοποιείτε τα περίπλοκα μηνύματά μας, θα αντιληφθήκατε, ασφαλώς, πού στοχεύουν οι τσακωμοί, όβερ.
Όβερ, τα πέραν του ατλαντικού τερτίπια μέσα!…
-Ω-