Σφήνες του Αφεντούλη
Απομεσήμερο Παρασκευής, 9 του Σεπτέμβρη, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», αναγνώστες μου.
Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αποχαιρετά τον Γάλλο Πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, που επισκεπτότανε την Αθήνα από την Πέμπτη, όταν στην αίθουσα «VIP» επιχειρηματίας της γαλλικής συνοδείας τού επισημαίνει ότι οι δύο ηγέτες ομού κατάφεραν να αλλάξουν την άποψη των ξένων για την ελληνική οικονομία, ώστε αντί του αρνητικού «Gr-exit» να λένε πλέον «Gr-invest», εγγυώμενοι νέες επενδύσεις, όπως ο τελευταίος όρος δηλοί κι όσο για τον γνωστό τοις πάσι προηγούμενο, κάλλιο να ρωτήσετε τον εσχάτως φιλέλληνα εμφανιζόμενο δόκτορα Σόιμπλε.
Αυτός ξέρει γιατί έκανε τα πάντα να βρεθούμε εκτός ΕΕ και τώρα που ξεκαθαρίσαμε το επενδυτικό «κλίμα» πάμε στην πηγή άντλησης λεπτομερειών της συνομιλίας;
Τάδε έφη Πρωθυπουργός στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου τής Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, τάδε μετέδωσε εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, και για τις τυχόν ανακρίβειες, κατά την από τηλεοράσεως μεταφορά, ουδεμία ευθύνη φέρουμε, τα κανάλια ας πρόσεχαν την ποιότητα του ήχου τους.
Ας πρόσεχαν, απορημένοι τηλεθεατές μου, αλλά μακάρι να ήταν αυτό το θέμα μας.
Διότι, ο πενόμενος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», υποδέχτηκε παντελώς στεγνός από ψιλά τα ευχάριστα, άδων με ύφος θλιμμένου ρεμπέτη τη διασκευή τού αριστουργήματος της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου:
Μ’ αδειάσανε τον κουμπαρά,
φόροι, χαράτσια κι «ενφιά», / τον άδειασαν, ελάφρυνε / κι ο μπεζαχτάς ρεστάρισε.
Ντρίγκι – ντρίγκι, ντρίγκι – ντρίγκι, / κέρματα ηχούσαν, / ντρίγκι – ντρίγκι, / ω(!), τι μουσική.
Τον είχα σαν μικρό παιδί / και βασιλιά μες στο τσαρδί, / αυτός με ανακούφιζε / κάθε που ανάγκη σβούριζε.
Ντρίγκι – ντρίγκι, ντρίγκι – ντρίγκι, / τα ευρώ κυλούσαν, / ντρίγκι – ντρίγκι, / με παρηγορούσαν.
Με τις τονωτικές ηχήσεις / δεν δείλιαζα μπρος στις στερήσεις, / τώρα στο έρμο μου τσαρδί, / ποιος θα με παραμυθεί;
Ντρίγκι – ντρίγκι, ντρίγκι – ντρίγκι, / αχ, πώς αντηχούσαν, / ντρίγκι – ντρίγκι, / να ομορφαίνει η παλιοζωή,
Με αποτέλεσμα να σκούζει πάνω στο «Gr-invest», οπότε πείτε κι εσείς, αναγνώστες μου.
Με τον δικό μας άνθρωπο να βρίσκεται σε κακό χάλι, επενδυτές θα βγαίναμε να προϋπαντήσουμε;
Δεν νομίζω(!), κι έτσι παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης, σήμερα, στις εκπνοές του Οκτώβρη, για να μην ξεχνιόμαστε, ο υπολειπόμενος χώρος αφιερώνεται μήπως καταφέρουμε να αναπτερωθεί το ηθικό του «Μήτσου».
Ναι, για(!), κι επειδή κάθε αποτελεσματικής θεραπείας προηγείται η σωστή διάγνωση, τον λόγο έχει αυτός ο ίδιος για να αφηγηθεί σύντομο ιστορικό, απαγγέλλοντας ως άλλος Σουρής:
Δυσπραγίες στις συζυγίες
Σαν πρωτογνωριστήκαμε, / τι σιωπηλή εκείνη! / Άκουγε το «δεν έχουμε», / χωρίς να της τη δίνει.
Κι όταν κουλούρα βάλαμε, / τι συνετή γυναίκα! / Τα χρήματά μου μάζευε / λες κι είχα «Βεληγκέκα».
Μ’ αφότου πτωχευθήκαμε, / ω μάλωμα κι ω γκρίνια! / Περίσσεψαν οι τσακωμοί, / ο κουμπαράς στην πείνα,
και θέλετε να μη νοσώ, / κυρά σαν με μαλώνει, / καθώς με άδειο μπεζαχτά, / ο «ενφιά» μ’ αγχώνει;
Έλα μου, ντε(!), βαριά περίπτωση, αναγνώστες μου, και πριν εξ ιδίων κρίνοντες αρχίσετε τις συστάσεις, μισό να διευκρινίσουμε πως οι «αδειανές τσέπες» δεν γεμίζουν με ρετσέτες αλλά με μετρητά.
Ως εκ τούτου, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις επενδύσεις, όταν ή άμα φανούν, κι ο Θεός να μας λυπηθεί, αμήν!…
-Ω