Σφήνες του Αφεντούλη
Έλα μου, ντε(!), ερώτημα κι αυτό που ξεπρόβαλε, πουρνό – πουρνό, από «σφηνών», αναγνώστες μου, όταν όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν επί Μνημονίων φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας συνηγορούν υπέρ του ότι «ανεξαρτήτως κωμωδίας ή δράματος στερηθήκαμε προγράμματος», κατά πως θα ‘λεγε κι ένας Μποστ.
Όμως, με την εφημερίδα «Kontranews» να προοιωνίζεται, και μάλιστα ανήμερα των Βαΐων, ότι κοντά δυο αιώνες μετά την ίδρυση αγγλικού κόμματος από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, γαλλικού από τον Ιωάννη Κωλέττη και ρωσικού από τον Ανδρέα Μεταξά, την ίδρυση και (φιλο)γερμανικού κόμματος, προσεχώς, πώς αλλιώς θα μπορούσε να διαχειριστεί τη «χαρμόσυνη» είδηση ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πείτε κι εσείς, τέλος πάντων.
«Δεν ρωτάμε τον μέγιστο των ευπατριδών, Γιάννη Μακρυγιάννη, τι εννοούσε, γράφοντας στα «Απομνημονεύματα» (σ.σ. ελεύθερη απόδοση): “Είδα έναν Άγγλο, έναν Γάλλο κι έναν Ρώσο, Έλληνες υπουργοί!”, μήπως βγάλουμε άκρη;» τοποθετήθηκε, προ του αδιεξόδου, ο ιστοριοδίφης, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», αναγνώστες μου, εισήγηση που άνοιξε δρόμο να εμφιλοχωρήσουν στην κουβέντα:
Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί.
Ναι, για! Βλέπετε, η σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», έλαχε να εισπράξει τους προβληματισμούς καθώς παρακολουθούσε την από τηλεοράσεως προσέλευση υπουργών Οικονομικών και άλλων φιλεύσπλαχνων ιερατείων στη συνεδρίαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ένθα διακηρύσσεται το υπέρ Ελλάδος έλεος, διά των σκληρών, σκληρότερες δεν γίνεται, θυσιών των Ελλήνων, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ένεκα η Κυριακή των Βαΐων, λοιπόν, έκρινε πρέπον και ορθό να διερωτηθεί με νόημα: «Ο Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα επί πώλου όνου. Δεν εισήλθε εποχούμενος λιμουζίνας, νομίζω;», ας όψονται οι ελεήμονες εταίροι – δανειστές που στέλνουν τρόικες να πάρουν το ψωμί από τα στόματα ημών, εν ονόματι των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας αυτών, νομίζω(;), επαναλαμβάνουμε.
«Σαφώς!» πετάχτηκε, στο σημείο αυτό, ο ιστοριοδίφης, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, κι επειδή όσο η πολιτική εντός της χώρας κινείται στο περίμενε λύσεις εξ εσπερίας, ξεχνώντας πως ο πολιτισμός της Δύσης εδράζεται επί Δημοκρατίας επινοήσεως των αρχαίων ημών προγόνων, μόλις κονόμησε εξουσιοδότηση της στήλης να αναπέμψει την α λα Μποστ:
Ωδή εις εταίρους.
Η αλληλεγγύη των Θεσμών είναι εκπληκτική,
πρωτοφανής σε στήριξη και καταπληκτική.
Δανείζουν την Αριστερά με Δεξιάς τους τόκους
πού όλοι εμείς πληρώσαμε σαν έδρεπε τους θώκους,
και τώρα οι αριστεροί για να μας κυβερνήσουν
οφείλουν χρέη δεξιών αυτοί να εξοφλήσουν.
Αποτέλεσμα; Τα κρατικά τα έσοδα σε πιστωτές πηγαίνουν,
κι αν περισσέψει κατιτίς οι Έλληνες θα παίρνουν,
γι’ αυτό αν θέλετε, παιδιά(!), να ζήσουμε ανέτως,
πρέπει ο βίος ο λιτός να σφίξει, ανυπερθέτως.
Φαί θα τρώμε, εναλλάξ, ημέρα παρά μέρα,
που θα το μαγειρεύουμε δυο – δυο σε μια γκαζιέρα,
δουλεύοντας νυχθημερόν μ’ έμφαση στην ποιότητα,
χωρίς να πληρωνόμαστε, για να ‘χουμε ισότητα.
Άλλωστε τα πολλά λεφτά δεν θα μας ωφελήσουν,
δείτε πως κλαίν’ οι πλούσιοι, όταν χρεοκοπήσουν,
κι αν τα σπασμένα τής ΝουΔου, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πληρώσει,
σε βάθος χρόνου η Πειραιώς θα το ανταποδώσει,
στους πιστωτές να δίνουμε μ’ αμφότερα τα χέρια,
ώστε να ξεχρεώνουμε κομμάτων νταραβέρια,
διεμήνυσε, ο «Μήτσος», προδιαγράφοντας τα μελλούμενα, αναγνώστες μου.
Μαύρη μαυρίλα, δηλαδή, παρεκτός αν υπάρξουν ελληνοκεντρικές προτάσεις πριν πάμε στις επόμενες κάλπες, όποτε αυτές στηθούν.
Θα το απαιτήσουμε;…
-Ω-