Του Βασίλη Μόσχη
– Άκου τώρα να δεις!
– Ακούω και βλέπω!
– Όχι πες μου δηλαδή, από πού κι ως που ξέρουν τι μίλησαν και τι είπαν;
– Ποιοι ρε;
– Η Αγκέλα και ο Αλέξης!
– Ε, τι είπαν;
– Δεν ζήτησε η Αγκέλα να πάρουμε πίσω δικούς τους πρόσφυγες;
– Τι υπάρχουν και γερμανοί πρόσφυγες; Ήταν να τα ακούσω κι αυτό!
– Τι λε ρε; Πρόσφυγες που έφτασαν στην Γερμανία ήταν και μπήκαν στην χώρα τους…
– Και τι θέλει; Να τους ξαμολήσει δεξιά κι αριστερά για να έχει ήσυχο το κεφάλι της; Μωρέ φιλόξενος λαός!
– Κι εμείς ως συμπονετικοί…
– Ελάτε, τρέξατε, προλάβετε… Και δεν μου λες που κολλάνε οι πρόσφυγες;
– Σου λέει ο Αλέξης, εντάξει να πάρω τους πρόσφυγες αλλά να έχω και μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά που τους φιλοξενούν.
– Και; Έγινε η ανταλλαγή;
– Έτσι γράφτηκε…
– Και τι; Λάθος ήταν;
– Τώρα βγήκε μια γερμανική εφημερίδα και γράφει ότι ναι μεν, ο Αλέξης το ανέφερε στην Αγκέλα, τον άκουσε με προσοχή και αυτό ήταν όλο!
– Δεν σε καταλαβαίνω, τι θες να πεις;
– Ότι απλώς άκουσε, δεν συμφώνησε…
– Δηλαδή διαφώνησε;
– Ούτε κι αυτό.
– Τότε;
– Δεν έχει τότε! Εκεί σταματά το θέμα.
– Και τι είπε; Μόνο άκουσε; Δεν απάντησε κάτι, ένα αχά, ας πούμε, ένα θα δούμε, ένα τς τς Αλέξη μου βάζεις δύσκολα, κάτι… να καταλάβουμε κι εμείς;
– Μάλλον όχι!
– Δηλαδή όλα είναι στον αέρα;
– Τι να πω; Ό,τι και να πω χαμένο θα πάει, θα βγει καμιά εφημερίδα και θα με διαψεύσει…
– Και δε μου λες, αυτή η εφημερίδα που τα ξέρει; Ήταν μπροστά; Όχι για να λέμε και τα σωστά.
– Σου λέει, είναι τα τεχνάσματα του Αλέξη…
– Άντε μετά βγάλε άκρη! Καλά, και η Αγκέλα;
– Τι η Αγκέλα;
– Δεν βγήκε να πει, ναι, όχι, ίσως μπορεί, καλά θα δούμε, ένα , βρε αδερφέ μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;