Ουδέν Σχόλιον! - Γράφει ο Βασίλης Μόσχης

- Βαδίζουμε με γοργό ρυθμό!

- Ναι; Δεν το πιστεύω! Είναι δυνατόν αφού είπαν ότι…

- Ό,τι και να λένε ό,τι και να είπαν αυτό που σου λέω…

- Καλά ρε δεν είπαν ότι δεν πρόκειται να γίνει;

- Και που ήξεραν τι θα γίνει; Μη μου πεις ότι είναι Πυθίες και τα ήξεραν από πριν…

- Δε σε καταλαβαίνω.

- Κι εγώ δεν σε καταλαβαίνω

- Άρα δεν καταλαβαινόμαστε. Συνεννόηση μηδέν.

- Κάπου αλλού πάει το μυαλό σου.

- Εκεί που πρέπει να πάει. Οκτώβρη δεν έχουμε;

- Ναι! Και;

- Τι και ρε; Τον Οκτώβρη δεν έχουμε την επέτειο…

- Για την παρέλαση λες;

- Ναι.

- Καλά πάει αυτή, δεν πρόκειται να γίνει.

- Τότε τι μου τσαμπουνάς ότι …

- Ρε, για την αύξηση μιλάω.

- Τι; Παίρνουμε αύξηση; Θα μας δώσουν και δώρο Χριστουγέννων;

- Λίγο άγριο σε βρίσκω. Όνειρα θερινής νυκτός όλα αυτά!

- Δηλαδή;

- Τίποτα από όλα αυτά. Αυτά σε απασχολούν;

- Εμ, μπας και βγάλουμε το κάτι τις μας!

- Χαλάρωσε! Για τον ιό λέω που τρέχει τρέχει και αφήνει την σκόνη του πίσω!

- Α!

- Πορτοκαλί ανεβαίνουμε, λίγο πριν το κόκκινο, δεύτερη φάση της επιδρομής. Και όχι μόνο εδώ. Σχεδόν παντού ανά την γηραιά ήπειρο!

- Τι έμαθες;

- Τι να μάθω; Εσύ δεν μαθαίνεις; Ή δεν ασχολείσαι;

- Λέγε ρε!

- Τι να σου πω; Όσο μπαίνει ο χειμώνας πολλαπλασιάζει τις επισκέψεις του ο ιός και δεν μας αφήνει σε ησυχία!

- Κι άμα τον αγνοήσουμε δεν θα ντραπεί, δεν θα κάνει βήματα οπισθοχώρησης; Ό,τι και να πεις ένα τακτ θα το ‘χει, θα πληγωθεί ο εγωισμός του!

- Καλά, άμα συμβεί κάτι τέτοιο με για που την φάγαμε!

- Ποια φάγαμε;

- Την χυλόπιτα!

- Και που τις βρίσκει;

- Ποιες ρε;

- Τι χυλόπιτες. Είναι καλές;

- Μη μου πεις ότι θα του ζητήσεις και τη συνταγή;