Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Τι έπαθες;
– Τι έπαθα;
– Έχεις κάτι!
– Τόσο σίγουρος είσαι;
– Το βλέμμα σου!
– Τι τρέχει με το βλέμμα μου;
– Κάτι έχει!
– Είναι που βγάζω κριθαράκι, αυτό σε μπερδεύει!
– Λες;
– Όπως σε βλέπω και με βλέπεις
– Όχι, ρε! Δε σε βλέπω. Κάτι έχει το βλέμμα σου!
– Τι να πω;
– Αυτό είναι το βρήκα! Το απλανές βλέμμα της αγελάδας! Έχεις μια ηλιθιότητα σε μερικές γωνίες…
– Έχει το βλέμμα μου γωνίες; Μήπως και θεληματικό πηγούνι; Και μπλε μάτια ίσως;
– Όχι, ρε! Δεν είναι τόσο προχωρημένο το βλέμμα σου! Αλλά ένα πρόβλημα το έχει! Δεν στέκεται καλά! Κάπου θέλει να ακουμπήσει, αλλά κάνει πίσω, κάνει ένα γύρω επί τόπου και μετά πέφτει στο πάτωμα εξαντλημένο!
– Είναι σοβαρή η κατάσταση μου δηλαδή;
– Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι!
– Λογικό! Διότι διπλασίασα τα ηρεμιστικά μου, τα υπογλώσσια μου και όλα τα συναφή για να διατηρηθώ σε μια νιρβάνα κατάσταση για να επιβιώσω μεταξύ παραδείσου και κόλασης! Διότι, τερμάτισα φίλε μου, δεν πάει άλλο!
– Τι δεν πάει άλλο;
– Τερμάτισα! Παραδίδω τα όπλα, δεν υπάρχει άλλη αντοχή!
– Τι θες να πεις;
– Δεν βγήκαμε από τα μνημόνια;
– Ε, ναι! Και;
– Αυτό το και είναι που με τρομάζει! Τι σημαίνει βγήκαμε; Ήμασταν κάπου αλλού και βρεθήκαμε κάπου αλλού!
– Και αυτό είναι καλό;
– Μη κάνεις τέτοιες ερωτήσεις σε έναν με το ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας!
– Χαχα! Καλό! Και τι θα γίνει τώρα;
– Οι μεν είμαστε χαρούμενοι πως φτάσαμε στο τέλος!
– Ποιο τέλος;
– Των μνημονίων!
– Θα αλλάξει κάτι;
– Θα δείξει! :Αλλά…
– Αλλά τι;
– ΟΙ γερμανικές εφημερίδες οργιάζουν!
– Και πως οργιάζουν;
– Ότι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα!
– Δεν σε καταλαβαίνω!
– Ένα θα σου πω μόνο, και εσύ κατάλαβε πολλά! ΟΙ Γερμανοί κέρδισαν από τόκους περί τα 2,5 δις ευρώ χωρίς, όλα αυτά τα χρόνια, να έχουν δώσει ούτε δεκάρα τσακιστή από τον προϋπολογισμό τους!
– Αμάν ρε φίλε!
– Έτσι ακριβώς! Διότι είναι πολλά τα λεφτά Άρη!