Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Και εγώ που νόμιζα ότι ήταν ήδη βουλευτής!
– Αν δεν παρακολουθείς από κοντά τα γεγονότα δεν μπορεί να είσαι ενήμερος!
-Δεν μπορώ από το πρωί μέχρι το βράδυ να ασχολούμαι ποιος πήγε που, τι έκανε, με ποιον μίλησε, με ποιον αρπάχτηκε! Να σοβαρευτούμε λίγο πρέπει!
– Θα έχεις κενά τότε! Δεν θα μπορείς να τα βάλεις κάποια στιγμή σε μια σειρά για να κατανοείς τι ακριβώς συμβαίνει, τι έγινε, τι πρόκειται να γίνει γιατί έγινε, γιατί δεν έγινε… Όλα κι όλα, πρέπει να έχεις μια επιστημονική αντιμετώπιση πάνω στο θέμα! Δεν μπορεί να ασχολείσαι έτσι στο άρπα κόλλα!
– Καλά ρε φίλε , αλλά με τόσα που μεταλλάσσονται δεν μπορώ να τα προλάβω. Τι να προλάβω εξάλλου; Όχι κάθε μέρα, αλλά άλλα το πρωί άλλα το βράδυ, έλεος, πρέπει να έχω κι έναν γραμματέα να συντονίζει τις εγγραφές των γεγονότων για να μπορέσω να τα μαθαίνω μετά! Αλλά εδώ δεν έχουμε λεφτά για κανένα …παξιμάδι, γραμματέα θα προσλάβουμε; Οπότε καταλαβαίνεις! Ό,τι μάθουμε, ό,τι ακούσουμε, έτσι κι αλλιώς πάντα δεν μαθαίνεις την αλήθεια! Δεν τα καταλαβαίνεις όλα!
– Για πες μου, τι απορίες έχεις;
– Διαβάζω για τον Τέρενς και σπάω το κεφάλι μου να τα βάλω δίπλα δίπλα, να βγάλω ένα ρεζουμέ και να καταλήξω κάπου ότι κάτι κατάλαβα, αλλά δυστυχώς δεν… Μπορεί να είναι και η ηλικία, γερνάμε φίλε μου…
– Είσαι και πολύ μ@#$*&ς! Άντε πάγαινε από δω ρε. Που γεράσαμε!
– Τι να πω, αν δεν μπορείς να σκεφτείς, να ξεδιαλύνεις κάτι ρε παιδί μου και να βγάλεις μια άκρη…
– Σκάσε και προχώρα…
– Δεν μπορώ να καταλάβω το εξής… Τώρα που έμαθα ότι δεν ήταν βουλευτής, κατάλαβα γιατί ορκίστηκε τώρα. Τα παρακάτω δεν καταλαβαίνω.
– Για λέγε!
– Αφού δεν ήταν βουλευτής πώς λέει υπερψήφισε τη Συμφωνία των Πρεσπών; Ή ήταν βουλευτής; Μα τότε; Ξαναορκίστηκε; Δεν μπορώ… Από την άλλη λέει ότι έλαβε υπόψη του το εθνικό συμφέρον. Πολύ καλά, συμφωνώ! Ότι ψήφισε πατριωτικά! Πολύ καλά, συμφωνώ! Ωραίες σκέψεις! Έτσι πρέπει να λειτουργεί ο καθένας μας!
– Και λοιπόν; Που θες να καταλήξεις;
– Παρακάτω λέει ότι αυτό που έκανε, δηλαδή ότι υπερψήφισε τη Συμφωνία, τον μάτωσε και τον στενοχώρησε! Και έρχομαι εγώ και σου λέω! Για στάσου ρε φίλε! Αφού οι προθέσεις σου ήταν αυτές που ήταν γιατί πρέπει να ματώνεις και να στενοχωριέσαι; Το ένα στέκει με το άλλο; Όχι, πες μου, διότι εγώ δεν το καταλαβαίνω,. Κάνεις κάτι και μετά λες ότι στενοχωριέσαι; Δηλαδή το εθνικό συμφέρον προκαλεί στενοχώρια; Είναι να μην σκάσω μετά; Αφού δεν μου κόφτει! Μου κόφτει;
– Τι να σου πω τώρα!
– Να τα κόψω ή να μην τα κόψω;
– Ποια, ρε;