Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Να κάτι τέτοια διαβάζω και εκνευρίζομαι!
– Πολύ ευγενικό σε βρίσκω!
– Πάντα είμαι!
– Όχι και πάντα! Τώρα δεν είσαι εκτός εαυτού και δεν καταριέσαι θεούς και δαίμονες.
– Εγώ καταριέμαι θεούς και δαίμονες! Καλά!
– Τρόπος του λέγειν, ρε φίλε! Αλλά πόσες φορές δεν είσαι πυρ και μανία …
– Και τώρα είμαι, αλλά τι να κάνω ο καημένος; Είπα να το παίξω ευγενικός με την Κριστίν!
– Είδες τι σου λέω; Στα λόγια μου έρχεσαι! Και τι τρέχει με την Κριστίν;
– Ό,τι έπρεπε να έτρεχε με όλους στους εμπλεκόμενους!
– Δηλαδή;
– Όχι εμάς, άλλα όλους τους άλλους τους μεγάλους οικονομολόγους που αποφάσιζαν και αποφασίζουν για την τύχη της οικονομίας της χώρας και από ό,τι κατάλαβα αποφασίζουν ελαφρά τη καρδία μεταξύ τυρού και αχλαδίου! Και άντε, υπό τους ήχους κλασικής μουσικής, μπουζουκιού, κιθάρας; Θα σε γελάσω!
– Και τι λέει η Κριστίν;
– Ε, δεν καταλαβαίνεις τώρα;
– Τι να καταλάβω;
– Τάχα μου τάχα μου, ό,τι ο στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% είναι υπερβολικός και ασκεί υπερβολική πίεση στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας! Μπλα, μπλα…, “είναι κάτι που θα πρέπει να επανεξετάσουμε με μεγάλη προσοχή! Και ερωτώ εγώ τώρα ο πανίβλαξ! Αυτό το “με μεγάλη προσοχή” δεν σε βάζει σε ιδέες και απορίες; Και δεν μπορεί να μου γεννηθεί η απορία, βρε μπας και πριν αποφάσιζαν χωρίς προσοχή; Διότι, κύριος, τι μου λες τώρα με μεγάλη προσοχή; Γιατί το τονίζεις; Όχι πες μου δεν δίνει μια ιδιαίτερη έμφαση; Αν ήταν διαφορετικά, θα έλεγε με μεγάλη προσοχή; Άρα δηλαδή; Τι; Μέχρι τώρα η γραφή της έκθεσης βρίθει λαθών, ανακριβειών, χωρίς παραγράφους και είναι εκτός θέματος; Κάτω από τη βάση ήταν δηλαδή;
– Α, ρε, τζάμπα μάγκες, και τζάμπα φάγαμε και τρώμε …την πείνα μας! Όλα βάσει σχεδίου πήγαν! Άσε με τώρα!
– Καλά, σ’ αφήνω!