Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δηλαδή;
– Δηλαδή;
– Τις πταίει;
– Συγγνώμη κύριος! Τι θέλετε να πείτε; Δεν σας αντιλαβού!
– Βλέπω εδώ, διαβάζω και απορώ και αναρωτιέμαι!
– Πάλι γέμισες απορίες; Να το κοιτάξεις αυτό!
– Ποιο να κοιτάξω ρε; Ότι έχω απορίες; Να πιάσω τότε καναπέ και να καταπίνω ότι μου σερβίρεται; Να μη βάλω και τον εγκέφαλό μου να δουλέψει λίγο; Θα αραχνιάσει και θα βρεθεί σε κώμα! Ακίνητος, ασυγκίνητος, αδιάφορος και ένα βήμα πριν το τέλος! Δεν χρειάζεται να το κοιτάξω! Το αντίθετο…, μάλιστα να το κοιτάξω!
– Πάλι από πάνω βρέθηκες! Πως τα καταφέρνεις κάθε φορά και με κολλάς στον τοίχο δεν μπορώ να το καταλάβω!
– Πώς να το καταλάβεις δικέ μου; Είσαι στο χείλος του γκρεμού! Και μετά εσύ θα αναρωτιέσαι αν πρέπει να το κοιτάξεις!
– Κοίτα να δεις, πως μου την έφερε πάλι!
– Λοιπόν για να τελειώνουμε, η κατάσταση είναι τραγελαφική!
– Δηλαδή;
– Διάβασε εδώ, μείωση των πουλιών και των πεταλούδων!
– Ε, θα γεννηθούν άλλα!
– Πως θα γεννηθούν άλλα, ρε; Αφού μειώνεται ο πληθυσμός τους, μειώνεται και ο αριθμός των γεννήσεων! Έτσι πάει! Δεν σημαίνει κάτι αυτό; Έτσι ντούκου το περνάς; Κάτι γίνεται! Κάτι τα ενοχλεί, Κάτι τα επηρεάζει! Έτσι από μόνα τους αποφάσισαν να μειωθούν; Τους επηρέασε η κρίση και σου λένε δεν την βγάζουμε, ας μείνουμε με ένα παιδί;
– Είπαμε, ρε, όχι κι έτσι!
– Άρα; Τις πταίει;
– Να τολμήσω να πω ότι μάλλον εμείς;
– Να μην το τολμήσεις! Να το πεις ευθαρσώς και να το βροντοφωνάξεις! Και μην πεις καθόλου μάλλον! Είναι σίγουρο! Και έτσι όπως πάμε, θα λείψει το ένα, θα λείψει το άλλο και πάει λέγοντας… Για να γίνει μια ολοκληρωτική αποψίλωση… Γκέγκε;
– Τι γκέγκε; Μόνο γκέγκε; Και παραγκέγκε, μη σου πω!