Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δεν είμαστε καλά!
– Τι διαβάζεις πάλι;
– Είναι αυτό διαφήμιση;
– Ποιο;
– Αυτό το παιχνίδι δεν θα σας αφήσει να κοιμηθείτε όλη τη νύχτα! Μα τόσο βλάκας είμαι;
– Γιατί να είσαι βλάκας;
– Αν παρασυρθώ από αυτή τη διαφήμιση και πέσω με τα μούτρα! Αφού μου λέει ότι δεν πρόκειται να κοιμηθώ, γιατί να αρχίζω αν παίζω; Όχι πες μου! Και; Τι θα κάνω μετά; Θα την πέσω το πρωί;
– Α, ρε αυτό είναι για τεμπέληδες! Ή άμα θες να γίνεις.
– Τι να γίνεις;
– Τεμπέλης! Είναι δυνατόν να είσαι εργαζόμενος και να ξενυχτάς παίζοντας; Και σου λέω εγώ, άντε δεν παίζεις το βράδυ! Το ξεκινάς το μεσημέρι μετά τη δουλειά ή αν είσαι μαθητής μετά το σχολείο. Τι θα γίνει μετά;
– Το έλα να δεις!
– Έρχομαι! Διότι αυτά τα παιχνίδια είναι εθιστικά, θα σε παρασύρει και άντε μετά να ξεκολλήσεις! Ξεκολλάς; Δε ξεκολλάς! Άρα η διαφήμιση απευθύνεται μάλλον στους ήδη εθισμένους! Τραβάτε με κι ας κλαίω ένα πράγμα! Και τι βλέπουμε μετά; Αν είσαι μαθητής πέφτεις βζζζννν! στα τάρταρα και άντε μετά να φταίει ο δάσκαλος ή ο καθηγητής που δεν σου βάζει καλούς βαθμούς ή περνάει από το θρανίο σου και σε σκουντάει για να ξυπνήσεις!
– Τι μου θύμισες τώρα!
– Τι σου θύμισα;
– Είχα διαβάσει παλιά…
– Πόσο παλιά;
– Προ ακροπόλεως! Άσε τα λόγια και άκου. Το ξέρεις το Τέτρις το παιχνίδι…
– Και ποιος δεν το ξέρει; Ανάρπαστο, σχεδόν από τα πρώτα ηλεκτρονικά, τι χαμός τότε;
– Διάβασα ότι ήταν σοβιετική εφεύρεση…
– Και λοιπόν; Τι σχέση έχει αυτό;
– Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει, αλλά κυκλοφόρησε τότε ότι ήταν κόλπο να ρίξει την παραγωγικότητα κατά επέκταση την μείωση της ανάπτυξης της Δύσης τη στιγμή που οι εργαζόμενοι ακόμη και στη δουλειά τους έπαιζαν Τέτρις!
– Αμάν ρε, κάτι σαν όπλο παραλλαγής κατά της οικονομία της! Δεν είναι κακό! Αν ήταν έτσι πολύ έξυπνο!
– Ούτε Τζέημς Μποντ!
– Δεν ξέρεις ότι οι ταινίες και τα βιβλία φαντασίας είναι δείκτης στο κατά πόσο αντιδρά ο κόσμος για κάτι που προγραμματίζεται να συμβεί στο μέλλον;
– Ξεφεύγεις μου φαίνεται!