Σ’ όλους εσάς που φύγατε εγκαίρως, ακαίρως προκαλώντας αφόρητο πόνο σ’ εμάς που μένουμε και περιμένουμε το επόμενο αντάμωμα σε μια επόμενη ζωή, σ’ ένα άφθαρτο πλανήτη.
Δεν συμφωνείς, συνομήλικε φίλε μου; Λες και ήταν χθες, που μικρά παιδάκια ακόμη πηγαίναμε στο σχολείο, όπως πηγαίνουν και σήμερα τα παιδιά. Τα βλέπω να περπατούν ανέμελα, σχεδόν πετώντας, φορτωμένα στους ώμους τα σακίδιά τους.
