του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Επειδή τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ζούμε πολύ με το μυαλό και καθόλου με την καρδιά (απλώς είμαστε ξενέρωτοι) και υπάρχει κίνδυνος ούτε να γευτούμε την Ζωή που την νοιώθεις κυρίως με την καρδιά, ας ακούσουμε τον Κλάους Κένεθ που έκανε χιλιάδες μίλια για να φτάσει από το μυαλό στην καρδιά. Ο Κλάους Κένεθ στην Οδύσσειά του προς το Φως για πολλά χρόνια ταξίδευε στο σκοτάδι, γι’ αυτό αυτά που λέει τα ξέρει επειδή τα έζησε. Μπορείτε να τον δείτε και να τον ακούσετε στο youtube. Σταχυολόγησα κάποια που μου άρεσαν ιδιαίτερα από το βιβλίο του «ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΙΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ – από το σκοτάδι του μίσους στον Γέροντα Σωφρόνιο» που εκδόθηκε το 2009.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου έχει τίτλο «γεννήθηκα για να μισώ» και το δεύτερο μέρος «ξαναγεννήθηκα για ν’ αγαπώ». Συνειδητοποίησα ότι οι δυνάμεις του σκότους διάκεινται εχθρικά προς τη ζωή. Μεγαλωμένος στη Δύση, επιτέλους μπόρεσα να γλυτώσω από την ψυχρή και αναλυτική λογική της Δύσης. Δεν είχα πατέρα, ώστε να με ωθήσει να βγω με λεβεντιά έξω στον κόσμο και να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Ζούσα ένα εσωτερικό μαρτύριο και έπρεπε να βρω μια διέξοδο.
Η μεγάλη δυστυχία στη ζωή μου, ακόμα και όταν ήμουν παιδί, ήταν πάντοτε οι αυθαίρετες αποφάσεις που έπαιρναν οι άλλοι για μένα σε σχέση με το τι θα έπρεπε να κάνω ή να μην κάνω. Ο διαλογισμός και γενικά οι τέτοιου είδους κατασκευές λειτουργούν σαν φθηνός λευκοπλάστης κολλημένος πάνω σε μολυσμένη πληγή. Καλύπτουν αντί να αποκαλύπτουν (άλλα μας λένε τα ΜΜΕ ). Ο Ινδουισμός δεν μου έφερε γαλήνη εσωτερική, δεν μου έδωσε χαρά και ελευθερία ψυχής και το σπουδαιότερο, δεν εμπεριείχε αγάπη. Η αυστηρότητα και η έλλειψη αγάπης είναι γνώρισμα των υποκριτών, οι οποίοι κάνουν δημόσια επίδειξη της εντιμότητας και των αρετών τους. Αν είχα καταλάβει ποιος ήταν ο Θεός, θα είχα γνωρίσει τον εαυτό μου και έτσι θα είχα γλιτώσει μερικές από τις δοκιμασίες που επρόκειτο να περάσω. Δεν μπορούσα και να πεθάνω γιατί «για να πεθάνεις, πρέπει πρώτα να έχεις ζήσει». Κατάλαβα ότι ο Θεός είναι Παντοδύναμος και οι ενέργειές Του ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης νόησης.
Πορεύτηκα μια εσωτερική διαδρομή από το μυαλό στην καρδιά, δηλαδή τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό. Μυαλό δεν σημαίνει και καρδιά. Μια ζωή υπέκυπτα σε αυτού του είδους τις παρορμήσεις « κάνε αυτό, κάνε εκείνο», τα δοκίμαζα όλα, και πάντα υπήρχε η υπόσχεση της επιτυχίας, της ικανοποίησης και της πληρότητας, η οποία όμως ποτέ δεν υλοποιούνταν. Κάθε φορά με περίμενε μεγάλη απογοήτευση. Ακόμα και σήμερα είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα είχε επέλθει ο σωματικός μου θάνατος, αν δεν είχε μπει ο Χριστός στο σώμα και την ψυχή μου με την Θεία Μετάληψη λίγο πριν μου επιτεθεί ο Σατανάς. Ένοιωσα την φωνή του Χριστού «έλα, σου έχω δώσει άφεση αμαρτιών». Εδώ βρίσκεται η ελευθερία που ο καθένας λαχταρά, μια ελευθερία που πραγματώνεται μόνο μέσα από την προσωπική συνάντηση με τον Χριστό και την αποδοχή Του. Ενώ ο διαλογισμός προσφέρει στην ψυχή μόνο κάτι το επουσιώδες, για να την απομακρύνει τελικά από την αλήθεια.
Όταν απαρνηθούμε τον εγωισμό μας, την σοφία αυτού του κόσμου, το θέλημά μας, τα πλούτη μας, το πάθος μας για το χρήμα, την δίψα μας για εξουσία, τον έκλυτο βίο και τις παλιές μας συνήθειες, τότε θ’ ανοίξουν για εμάς οι πύλες της ΑΓΑΠΗΣ και ενός επίγειου παράδεισου. Καθώς περνούσε ο καιρός και ανακάλυπτα το αληθινό νόημα της ζωής, ένοιωθα πως άνοιγαν τα μάτια της καρδιάς μου. Ο Θεός πήρε την πέτρινη καρδιά μου και στη θέση της έβαλε μια ανθρώπινη καρδιά. Η μεγάλη περιπέτεια της ανακάλυψης του εαυτού μας είναι δυνατό να συμβεί μόνο όταν αφήσουμε τον Θεό να μας πάρει από το χέρι. Αν παραδεχόμαστε την ενοχή μας και ομολογούμε τα αμαρτήματα, τα λάθη και τα ελαττώματά μας προσπαθώντας μάλιστα να τα εκριζώσουμε όσο είμαστε εν ζωή, τότε ο Κριτής θα μας αθωώσει. Η γιόγκα και ο ανατολικός διαλογισμός μάς τυφλώνουν και έτσι δεν μπορούμε να δούμε τον εσωτερικό εαυτό μας (άρα δεν είναι και τόσο αθώα η γιόγκα όπως λένε).
Είναι αλήθεια ότι οι Χριστιανοί δεν είναι καθόλου καλύτεροι από τους άλλους. Όμως έχουν κάτι καλύτερο – έχουν την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Ο Σατανάς για να με εξολοθρεύσει έκαμνε επιλεκτική χρήση της αλήθειας ! (τον πολεμούσε φανερά, όχι όπως πολεμάει εμάς). Και ο Θεός για λίγο μπορεί να πάψει να μας σκεπάζει με τη χάρη Του, και αυτό το κάνει γιατί θέλει να προσπαθήσουμε να την ανακτήσουμε μέσω της υπακοής, της άσκησης και της υπομονής. Ο δρόμος «από το μυαλό στην καρδιά» είναι ο δύσβατος δρόμος που πρέπει να διαβεί κανείς προκειμένου να βγει από την κόλαση (άρα οι περισσότεροι είμαστε ακόμα στην κόλαση). Ο Χριστός με ενίσχυε «τι φοβάσαι αφού μου έχει προσφέρει τη ζωή σου, ή μήπως πήρες άλλη απόφαση ;».
Δεν προσπαθούσα να δώσω ερμηνείες σ’ αυτά που περνούσα, επιζητούσα μόνο την παρουσία του Θεού κάθε στιγμή της ημέρας – μέσα στην ψυχή μου, στις σκέψεις μου και στην καρδιά μου. Ο Κύριος ήθελε να λυθεί κάθε παρεξήγηση ώστε να πάψει να μας βασανίζει με διάφορες σκέψεις το παρελθόν. Αυτό που ξεκινά ο Κύριος, φροντίζει πάντα να το ολοκληρώσει. Από την άλλη, νόμιζα πως η διαχείριση των οικονομικών μου ήταν δική μου αρμοδιότητα. Πόσο λάθος έκανα ! Ο Θεός δεν είναι απλώς γενναιόδωρος, αλλά παρέχει πλουσιοπάροχα τα αγαθά Του. Έτσι έμαθα να Του δίνω λογαριασμό και για το παραμικρό έξοδο – συνήθεια που έχω ακόμα. Δεν χρειάζεται να φτιάξουμε πρώτα περιουσία για να είμαστε φιλάνθρωποι, εφ’ όσον μπορούμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών ακόμα και με δυο λεπτά. Θα βάδιζα στην καταστροφή, αν άφηνα να με μαγέψει ένας παχυλός τραπεζικός λογαριασμός, ξέροντας μάλιστα ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας, άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα.
Μια φορά πέρασα πολύ δυνατό πειρασμό. Επί 45 λεπτά έζησα μια πραγματική κόλαση. Η μάχη μαινόταν κι εγώ, νοιώθοντας μικρός και ανίσχυρος, γονάτισα σε μια γωνιά και φώναξα από μέσα μου « Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με !». Τότε κατάλαβα την αγριότητα του Σατανά, του φοβερού αυτού Θηρίου… Και ο Χριστός μου έδειξε ποιο ήταν το αμάρτημά μου. Αναμφίβολα το θέαμα που αντίκρισα ήταν συγκλονιστικό, είδα την περηφάνια μου. Έστω ότι οι άλλοι δεν ήταν όπως θα ήθελα να είναι. Αυτό τι σήμαινε ; Ότι εγώ ήμουν αληθινός Χριστιανός και ταπεινός δούλος του Θεού ; Είναι ξεκάθαρο ότι στη βασιλεία των ουρανών δεν εισερχόμαστε λέγοντας ωραία λόγια, αλλά βαδίζοντας στο δρόμο της καρδιάς. Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί προσεύχονται με κλειστή την θύρα της καρδιάς τους και ο νους τους δεν συγκεντρώνεται στην προσευχή. Όμως, το χειρότερο ήταν ότι σιωπηλά μέσα τους κατέκριναν τους «αδυνάτους» .
Μια εκκλησία πρόσφερε φαγητό σε άπορους και κατέφθασαν 5000 ψυχές : αλήτες, ναρκομανείς, τύποι περιθωριακοί, όλοι τους βρίσκονται εδώ για να δουν μια αχτίδα ελπίδας χάρη στον Ιησού Χριστό ή για να πάρουν ένα κομμάτι κέικ και να φάνε ένα πιάτο σούπα. Τότε κατάλαβα τι στ’ αλήθεια σημαίνει φτώχεια, μοναξιά και απόρριψη, δοκιμασίες που είχε περάσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός δεν ρωτούσε πως βρέθηκαν σε αυτή την κατάσταση, απλώς τους αγαπούσε.
Υπέκυψα σ’ ένα πειρασμό και είχα ήδη κάνει διακόσια μέτρα, όταν ξαφνικά άκουσα μια διαταγή να ηχεί στην καρδιά μου «γύρνα πίσω». Αν θέλουμε να είμαστε δικοί Του, ο Κύριος θα μας στέλνει σημάδια που δεν θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε, αν λειτουργούσαμε μόνο με το μυαλό. Χρειάζεται θάρρος για να περάσουμε από τον νου στην καρδιά. Όταν έφευγα μακριά Του, ο πόνος που προκαλούσε ο χωρισμός αυτός από τον Θεό, με έφερνε ξανά στην αγκαλιά Του.
Ευσπλαχνία προς τον συνάνθρωπο σημαίνει να σηκώνουμε τον πόνο του, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο όταν και εμείς οι ίδιοι αφήσουμε τον Χριστό να μας σηκώσει στην πλάτη Του. Ο Σατανάς φορτώνει στην πλάτη μου ένα σωρό πράγματα και μου δημιουργεί την εντύπωση ότι πρέπει να διεκπεραιώσω όλα μου τα «καθήκοντα έναντι του Κυρίου» (προκαλώντας μου άγχος και υπερβολική κούραση). Όταν έμαθα επιτέλους να προσεύχομαι, κατέκρινα τους άλλους επειδή δεν είχαν φτάσει στο «επίπεδό μου».
Ακολούθησε την καρδιά σου και τον Χριστό. Αυτό αρκεί. Όσο περισσότερο υποφέρουμε βλέποντας τα ελαττώματα και τα αμαρτήματά μας, τόσο περισσότερο μας σκεπάζει η χάρη του Θεού και τόσο πιο αισθητή γίνεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Κάθε φορά που ενέδιδα σε μια κακή συνήθεια, θα έλεγες πως ένα σχοινί τυλιγόταν γύρω από άλλα σχοινιά και όλα μαζί έπλεκαν ένα καραβόσκοινο που δεν μπορούσα με τίποτα να κόψω. Όταν επικρατούν οι παλιές συνήθειες, ο εχθρός σφετερίζεται τον θρόνο του Παναγίου Πνεύματος. Οι μέθοδοι του διαλογισμού αντί να αποκαλύπτουν τις αδυναμίες μας τις συγκαλύπτουν – στην καλύτερη των περιπτώσεων – με πολλή δεξιοτεχνία.
Αν καταφέρεις να τηρήσεις αυτά που γράφονται έστω και σε ένα πατερικό βιβλίο, τότε έχεις φτάσει στην αγιότητα. Όλα τα πατερικά βιβλία με προέτρεπαν να διαλέξω τον δύσκολο δρόμο, να αγωνιστώ κατά της αμαρτίας, να αποκτήσω την αρετή της πραότητας καθώς και να ομολογώ τις αμαρτίες μου. Αν δεν αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να φυλάσσουμε τις εντολές του Κυρίου, τότε επικαλούμαστε το όνομά Του επί ματαίω. Αποκτούμε συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας μόνο όταν επικαλούμαστε το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπως και την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Ο εσωτερισμός (π.χ. διαλογισμός) υπόσχεται γρήγορα αποτελέσματα : μην πέσετε σ’ αυτήν την παγίδα.
Είμαστε έτσι πλασμένοι από τον Θεό, ώστε να γινόμαστε κατά χάριν κοινωνοί των άκτιστων ενεργειών Του, χωρίς ωστόσο να καταργείται η προσωπική μας υπόσταση. Πρέπει να νικήσουμε τον κόσμο, ζητώντας βοήθεια από τον Κύριο. Με την συνεχή επίκληση του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προετοιμάζουμε την ψυχή μας για το ταξίδι προς την αιώνια Ζωή. Αν παραδεχθούμε τις αμαρτίες μας, ο πολυεύσπλαχνος Κύριος θα μας συγχωρήσει. Αν όμως ψάξουμε να βρούμε δικαιολογίες για να ελαφρύνουμε τη θέση μας ή να επιρρίψουμε αλλού τις ευθύνες, τότε ο Κύριος θα μας καταδικάσει.
Οι Προτεστάντες θεωρούν τον πόνο και γενικά το πάσχειν ως κάτι «μη εκ Θεού» που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποφεύγεται ή να «εξοστρακίζεται δια προσευχής». Ο δυτικός Χριστιανός πιστεύει ότι ο Θεός θα του εμπιστευτεί τους Ουρανούς και την Αιωνιότητα δίχως να τον έχει πρώτα δοκιμάσει. Ο χριστιανικός δρόμος μοιάζει συχνά να είναι αδιάβατος, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική οδός από αυτή της Ορθοδοξίας. Αυτός που βοήθησε τον Κλάους Κένεθ τελικά να φτάσει στην καρδιά ήταν ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ που θεωρείται από τους σπουδαιότερους θεολόγους του προηγούμενου αιώνα (κοιμήθηκε το 1993).
Απορώ με μερικούς Ορθοδόξους, που συχνά είναι και θεολόγοι, οι οποίοι σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ζωής στα άκρα, σαν του Κένεθ, βάζουν το μικροσκόπιο της Ορθοδοξίας για να δουν τι λάθος υπάρχει. Εδώ κινδυνεύει η ψυχή να καταφαγωθεί από τον ανθρωποκτόνο δράκοντα κι εμείς ψάχνουμε αν συμφωνούν με την Ορθοδοξία αυτά που κάμνει. Καλύτερα να φοβόμαστε μην επαληθευτούν σε μας τα λόγια «Κύριε, Κύριε, άνοιξον ημίν. Και αποκριθείς ερεί υμίν, ουκ οίδα υμάς πόθεν εστέ. Απόστητε απ’ εμού πάντες οι εργάται της αδικίας (Λουκ.13,27).