του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Διαβάζω αυτές τις μέρες το βιβλίο «ο πόλεμος στον κόσμο : ο αιώνας του μίσους 1901 – 2000» του ιστορικού Niall Ferguson που το έχει προσφορά «το βήμα» της Κυριακής. Αυτή την Κυριακή θα είναι ο Δ΄ τόμος. Θα συμφωνήσω με την εφημερίδα που τον χαρακτηρίζει κορυφαίο ιστορικό γιατί από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περιοχή μας μπορώ να κρίνω ότι παρουσιάζει την αλήθεια (από κάποιους δικούς μας «ιστορικούς» μακριά).
Διαβάζοντας το βιβλίο κλαίει η ψυχή σου και απορείς. Γιατί τόσος πόνος ; Γιατί τόσο αίμα ; Γιατί τόσο μίσος ; Γιατί τόση κτηνωδία ; Αυτά τα εγκλήματα δεν μπορούν να τα κάνουν τα άγρια θηρία. Ποτέ ένα θηρίο δεν θα σε τρώει σιγά σιγά, έτσι για να χαίρεται που σε βλέπει να υποφέρεις. Και τα κάνουν οι άνθρωποι που πλάστηκαν για να γίνουν ανώτεροι κι από τους αγγέλους.
«Ουδείς εκών κακός» έλεγε ο Σωκράτης. Δηλαδή κανένας πραγματικά δεν θέλει με την θέλησή του να κάνει το κακό. Φυσικά αυτό που λέει ο Σωκράτης είναι προφανές, αφού ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα Του και ο Θεός είναι αγαθός. Υπάρχει όμως και το πονηρό πνεύμα, το οποίο θυμάστε τι είχε πει στον Χριστό στον πειρασμό που Τον υπέβαλε ; «Και αναγαγών αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν έδειξεν αυτώ πάσας τας βασιλείας της οικουμένης εν στιγμή χρόνου, και είπεν αυτώ : σοί δώσω την εξουσίαν ταύτην άπασαν και την δόξαν αυτών, ότι εμοί παραδέδοται, και ώ εάν θέλω δίδωμι αυτήν. Σύ ούν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, έσται σου πάσα» (Λουκ. 4,5).
Προσέξατε τι είπε ο διάβολος ; «εμοί παραδέδοται». Ποιος αμφιβάλλει ότι ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Μάο και τόσοι άλλοι που έκαναν φρικιαστικά εγκλήματα δεν τον είχαν στο σβέρκο να τους καβαλάει ; Μην απορείτε, και εμείς τον έχουμε συχνά στο σβέρκο και μας πάει σε δρόμους … γι’ αυτό να κρατάμε σφικτά το βαρύ όπλο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με».
Πίσω από όλα τα φρικιαστικά εγκλήματα τρία πάθη κρύβονται : φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία. Τα πάθη αυτά κρύβονται στις λέξεις : αποικίες, εδαφικές διεκδικήσεις, άρια φυλή, συνομωσίες, πρώτες ύλες, ζωτικός χώρος, υπονόμευση εξουσίας, εχθρός του λαού … Και βέβαια πάντα για το καλό του λαού αγωνίζονται και όποιος δε συμφωνεί με τον καλό σκοπό τους, μαύρο χώμα που τον έφαγε (θυμηθείτε τον δικό μας εμφύλιο 1946-49). Εφαρμόζονται σ’ αυτούς τα λόγια «ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς (Β΄ Πετρ. 2,19). Οι σκλάβοι στα πάθη τους μας υπόσχονται ελευθερία και τους πιστεύουμε !
Στην όμορφη ταινία «η προδοσία»(1964) ο Γερμανός υπολοχαγός (ηθοποιός Πέτρος Φυσσούν) έλεγε «Ο Άριος είναι ο πιο τέλειος τύπος ανθρώπου για την εξυπνάδα του, την ετοιμότητά του να τεθεί στην υπηρεσία του συνόλου. Παραμερίζει προσωπικές του επιθυμίες για να θυσιαστεί. Το ανώτατο καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε αμιγή τη φυλή μας, επειδή μόνο μια φυλή που δεν αναμιγνύεται με άλλες φυλές μπορεί να ξεπεράσει κάθε κίνδυνο. Η ανάμιξη των φυλών είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα που μπορεί να διαπραχτεί ενάντια στη φύση και στον Δημιουργό, επειδή μια τέτοια πράξη εμποδίζει την πρόοδο και τον πολιτισμό …».
Ξέρω, σήμερα τα λόγια αυτά ακόμα και στους Γερμανούς ακούγονται γελοία. Τότε όμως πόσα εκατομμύρια Γερμανών τα πίστευαν ; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα ; Φρικιαστικά εγκλήματα σε 6.000.000 Εβραίους και σε άλλους, που είχαν την ατυχία να τους θεωρούν κατώτερους ανθρώπους. Βέβαια οι Ναζί έρχονται τρίτοι σε αριθμό δολοφονιών μετά τον Μάο και τον Στάλιν. Όμως ξεχωρίζουν «ποιοτικά» επειδή οι δολοφονίες έγιναν από μορφωμένους ανθρώπους σε ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου, ο Χίτλερ πήρε την πρώτη φορά την εξουσία με δημοκρατικά μέσα και η μηχανή θανάτου ήταν πολύ, πολύ μοντέρνα.
Μη σας κάνει εντύπωση η «τρέλα» των Γερμανών. Ας ομολογήσουμε κι εμείς, πόσα γελοία δεχόμασταν στο παρελθόν, που τότε πιστεύαμε ότι ήταν σωστά και αγωνιζόμασταν γι’ αυτά ; Στην θρησκευτική οργάνωση που ήμουν συχνά φωνάζαμε (εξορμήσεις τα λέγαμε) στην Ομόνοια στην Αθήνα, στο Πανεπιστήμιο και αλλού «ορθόδοξο χριστιανικό περιοδικό» και ούτε μου περνούσε η σκέψη πόσο γελοίο ήταν. Ωραία το περιγράφει ο απόστολος Παύλος «ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ΄ού κατ’ επίγνωσιν» (Ρωμ.10,2).
Να ρίξουμε λοιπόν τον λίθο του αναθέματος στον Χίτλερ, στον Στάλιν, στον Μάο και σε τόσους άλλους που πλημμύρισαν με αίμα και πόνο την ανθρωπότητα ; Καλύτερα να κοιτάξουμε εμείς πόσο πόνο σκορπίζουμε στους κοντινούς μας ανθρώπους και για όλους αυτούς να μοιάσουμε μ’ Εκείνον που πάνω στον Σταυρό παρακάλεσε τον Πατέρα Του «Πάτερ άφες αυτοίς, ού γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ.23,34).
Μια φορά κάποιος έλεγε στον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, δείχνοντάς του έναν πολύ κακό άνθρωπο «πάτερ αυτός δεν θα πάει σίγουρα στην κόλαση ;». Και του απαντάει ο άγιος «αν επιθυμείς να πάει στην κόλαση σημαίνει ότι η καρδιά σου είναι από σίδερο, αλλά καρδιές από σίδερο δεν κάνουν για τον παράδεισο».